“Rol model olmadan baba olmayı öğrendim”: Nesiller arası döngüyü kıran erkeklerden 5 ders

Hiç sahip olmadığınız baba olmak

Rol model olmadan baba olmak, tarif olmadan yemek yapmaya çalışmak gibidir. Malzemeleri karıştırırsınız, tadına bakarsınız, ayarlarsınız. Bazen tamamen başarısız olursunuz. Bazen de harika bir şey yaratırsınız.

42 yaşındaki Mehmet, her zaman uzakta olan kendi babasının onu nasıl etkilediğini anlatıyordu. “Kızım doğduğunda, onun asla bu boşluğu hissetmeyeceğine yemin ettim. Bugün, bekleyen dosyalar ne olursa olsun tam 17:00’de işten çıkıyorum. Toplantılar bekleyebilir, kızımın çocukluğu bekleyemez.”

Döngüyü kırmak her şeyi farklı yapmak anlamına gelmez. Bilinçli olarak neyi tutup neyi bırakacağınızı seçmektir. Acıyı derse, pişmanlıkları vaatlere dönüştürmektir.

Ders 1: Varlık mükemmellikten daha değerlidir

Aile tarihini değiştiren babalar temel bir şeyi anlamıştır: Sadece orada olmak, diğer her şeyden daha önemlidir.

Var olmak, tüm cevaplara sahip olmak veya hiç hata yapmamak anlamına gelmez. Günlük hayata aktif olarak katılmak, yargılamadan dinlemek ve fiziksel ve duygusal olarak erişilebilir olduğunuzu göstermektir.

“Oğlum bir gün bana, pahalı hediyelerden çok onunla beceriksizce futbol oynadığım anları hatırladığını söyledi,” diyor 38 yaşındaki Ali. “Bu bana çocuklarımızın mükemmelliği değil, sadece samimi ilgimizi aradığını fark ettirdi.”

Ders 2: Duygularını göstermek zayıflık değildir

Çoğumuz bir erkeğin ağlamadığı, kırılganlığını göstermediği fikriyle büyüdük. Ancak bu döngüyü kıran babalar, gerçek gücün duygusal samimiyette olduğunu bilirler.

Utanmadan “seni seviyorum” demeyi öğrenmek, çocuklarınızla hüzünlü bir film izlerken ağlamak veya korktuğunuzu itiraf etmek – bu küçük cesaret eylemleri, çocuklarımızın kendi duygularını algılama şeklini derinden değiştirir.

Duygularınızı ifade etmek aynı zamanda çocuklarımızın utanç veya çekinme olmadan kendi duygularını paylaşmakta özgür hissedecekleri bir alan yaratır.

Ders 3: Samimi özürler esnek olmayan otoriteden daha iyidir

Çocuğunuza “yanıldım” veya “”özür dilerim”” demeyi bilmek, özellikle kendi babanızın bunu hiç yapmadığını gördüyseniz, edinilmesi en zor ebeveynlik becerilerinden biri olabilir.

Ancak özür dilemek otoriteyi zayıflatmaz – tam tersine. Bu, çocuklarımıza onlara tam anlamıyla birer birey olarak saygı duyduğumuzu ve yetişkin olarak bile büyüyüp öğrenme kapasitemiz olduğunu gösterir.

Bu özürler aynı zamanda korkuya dayalı kör itaatten çok daha değerli olan alçakgönüllülük ve sorumluluk değerlerini de öğretir.

Ders 4: Gelenekleri uyarlamak, onlara katlanmak değil

Geleneklerimiz zengin ve değerlidir, ancak bazıları sorgulanmayı ve uyarlanmayı hak eder. Aile mirasını dönüştüren babalar ayırt etmeyi bilirler.

Misafirperverlik, yaşlılara saygı ve aile dayanışması değerlerini korurken, cinsiyet rolleri veya çok sert eğitim yöntemleri hakkındaki katı beklentileri terk ederler.

Bu, geleneksel bir yemeği bugünün zevklerine ve ihtiyaçlarına göre uyarlayarak hazırlamak gibidir – öz kalır, ancak tarif gelişir.

Ders 5: Destek aramak başarısızlık itirafı değildir

Döngüyü kırmayı başaran babaların genellikle ortak bir noktası vardır: her şeyi tek başlarına yapmaya çalışmazlar. Diğer babalarla konuşur, eğitim hakkında okur veya tartışma gruplarına katılırlar.

Tavsiye istemek zayıflık değil, bilgelik işaretidir. Sonuçta, hiçbir erkek nasıl baba olacağını bilerek doğmaz – bu, günden güne öğrenilen bir meslektir.

Ve bazen en iyi dersler, aynı yolda yürüyen, aynı şüphelere ve aynı umutlara sahip diğer erkeklerden gelir.

Olmak istediğiniz baba olmak, belki de çocuklarımıza verebileceğimiz en güzel hediyedir. Bu kolay bir yol değildir, ancak her adım önemlidir, her çaba sadece ailemizi değil, aynı zamanda bir gün kendileri de ebeveyn olacak oğullarımızın ve kızlarımızın geleceğini de dönüştürür.